Sunday, June 17, 2007

Deel 4


15 Mei

We gingen op een uur tijd een hele show in mekaar steken ”Magic Light Show” :-). Tjonge tjonge...
Dus, ik zal het even uitleggen…het concept: het was pikdonker in de zaal en on stage brandde er enkel blacklight. Wij Hadden allemaal zo’n spannend zwart pakje aan met zwart masker. Niemand die ons kon zien. We hadden dan voorwerpen vast die oplichtte door de blacklight. De bedoeling was dus dat je enkel die voorwerpen zag bewegen en voor de rest niks. DUS NIET! Haha…
Tijdens de show liep iedereen binnen en buiten(deur open, deur dicht, deur open...) met als gevolg…lichtinval…met als gevolg da je ons dus kei hard zag lopen op da podium:-). Heel het concept dus al naar de kloten. En dan…ik moest voor een bepaalde scene een krab zijn. Dus ik liep daar op men handen en voeten in een krabpak da podium op en ik moest na het liedje rustig achterwaarts backstage verdwijnen….jonge jonge….Tijdens de repetities ging da allemaal wel hé in een zaal vol licht, maar toen in den pikke donkere... Ik kon mij dus niet meer oriënteren en ik zag ook al gene steek door da pak van die krab. Dus ik liep achterwaarts op men handen en voeten naar achteren(dacht ik) en ik bots tegen de muur. Dus ik dacht, ik moet iets meer naar rechts, boenk weer tegen de muur. Ik weer iets opgeschoven, boenk weer tegen de muur. Ik begon al te zweten natuurlijk”waar is hier die uitgang” en uiteindelijk was ik zover opgeschoven dat ik in plaats van achteraan op het podium, dus helemaal van voor stond en bijna van het podium viel. Ik schrik daar en mijn eerste reactie was: Ik sta hier recht en zoek die uitgang hier he” Ja, niemand die ooit al een rechtstaande krab gezien had natuurlijk. Dus ik liep daar naar achteren met men handen nog eens gestrekt naar boven ook nog, als een echte dramaqueen…:-)

En dan volgende scene…
We moesten met 4 het podium op en een gezicht vormen. Met zo van die grote ogen ,neus en mond. Ik moest het rechter oog vasthouden. Dus we kwamen op en moesten wat bewegingen maken op de muziek. Dan moet je weten dat iedereen heel de show al de slappe lach had, zowel backstage als on stage, omdat de show echt suckte en alles fout liep. Dus wij bewegen met die ogen enzo... Zegt Mijn chef...Sidney je masker! Had ik dus al bijna heel de scene met men masker op m’n hoofd op da podium gestaan ipv voor m’n gezicht. Stond ik daar met de slappe lach op da podium niets vermoedend...tralalala...:-)